Het Huis van Lulu (Lulu Linder) is een zoektocht naar het ideale huis wat past bij haar leven. Lulu, je film heeft een aantal bijzondere vondsten en heeft intrigerende, bijzonder goed gemaakte animaties. De jury was wel nieuwsgierig naar de eigenzinnige zoektocht van opa naar zijn ideale huis en hoe die zich verhoudt tot je eigen zoektocht. Soms leek het huis even een metafoor voor de zoektocht naar de inrichting van je eigen leven – zoals dat bij opa ook het geval was – en als je die lijn had doorgezet had de film mogelijk aan kracht kunnen winnen. Want het huis is toch vooral het omhulsel van hetgeen zich binnen afspeelt. Daarin vond de jury de film wat onevenwichtig en zou hij – net als goede wijn – misschien nog wat mogen rijpen.
Hoofdstuk 7 (Indra van Meggelen) is een pijnlijk eerlijke film die een inkijkje geeft in het ziekteproces van de maker, die na de val van haar paard kampt met onverklaarbare klachten.
Indra, je film is moedig, kwetsbaar en open. We denken wel dat de film wat meer rijping, afstand en vakmanschap kan gebruiken. Ook verwarde de openingsscene ons: is er nou wel of niet iets aan de hand?
Kortom, zou deze film in een iets later stadium in de carrière beter uitpakken? Wie weet. Hoe mooi zou het zijn om bijvoorbeeld over vijf jaar – in combinatie met dit materiaal – opnieuw een film te maken. Waarmee meteen de lange termijngevolgen van zo’n val goed verbeeld kunnen worden.
We maken het niet spannender dan nodig: de jury heeft besloten dat Ga maar vliegen (Jip Tissink) de Film Talent Award Brabant 2025, cat. documentaire wint!
Ga maar vliegen is een ontroerende film over Jips zoektocht naar haar overleden vader. Jip wil graag in zijn voetsporen treden. Ze gaat op zoek bij familie en mensen uit zijn omgeving en stort zich op zijn grote passie: vliegen als een vogel in de lucht.
Jip, de titel aan het begin is slim, die maakt het verhaal meteen universeel: dit is één van de vele verhalen van kinderen die dit overkomt. Het getal is om van te schrikken zo hoog en wekt meteen interesse in je film.
Vervolgens maak je ons op een intieme manier deelgenoot van je rouwproces, zonder dat ik me een voyeur voel, en geef je je verdriet om je vader op een beeldende manier weer. Dat begint al met de mooie scene van het wassen van de oude auto, waarvan ik dan denk en hoop dat ie van je vader is geweest.
De film heeft mooi camerawerk, hoewel er helaas soms ook slordigheden in dat camerawerk de montage hebben gehaald. Dat is jammer en doet afbreuk aan de kwaliteit. De montage is op deze schoonheidsfouten na goed en soms erg inventief. Zo wordt archiefmateriaal en nieuw materiaal listig met elkaar gecombineerd.
De jury zag wel wat oneffenheden in de vertelling: ook hier had wat meer afstand en een coach of eindredacteur wonderen kunnen doen, door enkele zwakkere passages te versterken en de film ietsje korter te maken, waardoor de film nog krachtiger zou zijn geworden.
Desondanks is Ga maar vliegen de terechte de winnaar van de Film Talent Award Brabant 2025, cat. documentaire van Filmfestival de Nacht van het witte doek. Proficiat!